Co zrobić, aby dziecko w pełni rozwinęło własne zdolności i talenty? Aby pomóc dziecku w pełnym urzeczywistnieniu jego potencjału, musimy pamiętać, że rozwój zdolności i talentów każdego człowieka:
•∙Możliwy jest wyłącznie poprzez „bycie z innymi ludźmi”.
Każdy z nas jest częścią większej grupy i tylko dzięki niej może dążyć do pełnego zrealizowania własnego potencjału (pomoc, rady, motywacja, wsparcie emocjonalne itd.).
•∙Nieustannie wchodzi w konflikt z potrzebą bycia akceptowanym przez grupę.
W praktyce przejawia się to m.in. lękiem przed wyrażaniem oraz obroną własnych praw, potrzeb i interesów.
Prowadzony przez nas trening doskonalenia umiejętności psychologicznych, umożliwi Twojemu dziecku takie „bycie z innymi”, które zaspokaja zarówno potrzebę rozwoju własnych zdolności i talentów, jak i potrzebę bycia akceptowanym przez grupę rówieśniczą. W ramach treningu doskonalone będą takie kompetencje jak:
•∙radzenie sobie ze złością,
•∙radzenie sobie z odrzuceniem rówieśniczym i porażką,
•∙radzenie sobie ze wstydem i poczuciem winy,
•∙nawiązywanie i podtrzymywanie przyjaźni,
•∙tworzenie i podtrzymywanie wysokiej samooceny.
Są to konkretne umiejętności psychologiczne, których brak prowadzi do tego, że:
•∙Dziecko nie wie jak „wejść” do grupy rówieśników (zwraca na siebie uwagę w sposób nieumiejętny)
W efekcie jest przez grupę odrzucane (nie jest zapraszane do zabawy, na przyjęcia urodzinowe itd.), a z czasem samo zaczyna jej unikać (niechętnie chodzi do szkoły, prosi o jej zmianę – zwykle równolegle zaczynają pojawiać się somatyzacje).
•∙Dziecko silnie przeżywa wszystkie porażki
W efekcie zaczyna odczuwać „paraliżujący” wstyd lub poczucie winy i rezygnuje z podejmowania nowych wyzwań (staje się bierne).
•∙Ewentualne relacje szkolne nie są przenoszone na relacje pozaszkolne
W efekcie dziecko czuje się samotne, gorsze i nieakceptowane.
•∙Dziecko staje się „kozłem ofiarnym”
W efekcie skupia się na nim negatywna uwaga nie tylko rówieśników, ale również opiekunów dzieci (nauczyciel od razu „wie” kto jest winien).
Mówi się, że każdy ma to, na co się odważy – bez tych umiejętności psychologicznych lub po takich doświadczeniach trudno zdobyć się na odwagę dorosłej osobie, a co dopiero dziecku.